Altijd weer die mannen

Ik zal ze missen
de bedachtzame mannen van weleer
De mijnwerker en melkman
maar ook de echte heer

Die met gekreun en een zucht
in hun stoel neerploffen
Bewapend met pijp krant
en nepleren sloffen

Doch tijd schrijdt voort
ook voor hen
Die als dank worden vereeuwigd
door penseel en pen